23 Juli 2021
Olifant, Vleermuis en Pijlinktvis
Credit & Copyright: Patrick Hsieh
Uitleg:
De uitgestrekte emissienevels IC 1396 en Sh2-129 combineren opgloeiend
interstellair gas en donkere stofwolken in
deze 10° bestrijkende
groothoekafbeelding in de richting van het noordelijke sterrenbeeld
Cepheus.
Op zo'n 3000 lichtjaar afstand en met een doorsnede van honderden lichtjaren
wordt IC 1396 (links) tot stralen
gebracht door zijn blauwige centrale ster.
Onder de boeiende donkere vormen in deze nevel is rechts onder het midden ook
een lange, rondlussende donkere nevel te vinden, die bekend staat onder zijn
populaire bijnaam: de Olifantenslurfnevel.
Met een lengte van tientallen lichtjaren bevat deze slurf de ruwe materie voor
stervorming.
Er gaan ook
protosterren schuil in de donkere nevel.
Op een vergelijkbare afstand van de Aarde suggereren de heldere knopen en naar
achteren verwaaide kammen van emissie van Sh2-129 (rechts) de bijnaam van de
tweede emissienevel: de Vliegende
Vleermuisnevel.
Binnenin de Vliegende Vleermuis is de meest recent ontdekte toevoeging aan deze
koninklijke kosmische zoo de zwakke blauwige emissie van Ou 4, oftewel
de Reusachtige Pijlinktvisnevel.