2 Augustus 2021
Het Hubble Ultra Deep Field in Licht en Geluid
Credit: NASA, ESA, Hubble; Sonificatie: G. Salvesen (UCSB); Opnamen: M. Rafelski et al.
Uitleg:
Heeft u ooit van het Hubble Ultra Deep Field gehoord?
Zelfs als u dat wel heeft, dan heeft u dat hoogstwaarschijnlijk nog nooit
op deze manier gehoord — klik op de bovenstaande afbeelding (een
nieuwe pagina opent), klik op de afbeelding daarin en schuif er dan uw cursor
over en luister!
Het Hubble
Ultra-Deep Field (HUDF) werd in 2003–2004 gecreëerd door met
de Hubble Ruimtetelescoop lang te staren naar een vrijwel leeg stukje
hemel, zodat verre zwakke
melkwegstelsels zichtbaar zouden worden.
Het HUDF,
één van de beroemdste afbeeldingen uit de sterrenkunde, is hier
op een heel unieke manier te verkennen aangezien de afstanden zijn weergegeven
als verschillende klanken.
Door het vergrootglas dat uw cursor volgt te richten op een melkwegstelsel
hoort u een noot die
zijn geschatte or gemeten roodverschuiving benadert.
Omdat roodverschuivingen de golflengte van licht richting het rode einde van het
spectrum van licht
verschuiven, werden ze hier weergegeven door een verschuiving in toonhoogte
richting lagere tonen in het
spectrum van
geluid.
Hoe verder weg een melkwegstelsel zich van ons vandaan bevindt, hoe groter zijn
cosmologische roodverschuiving (zelfs als de
kleur van dat stelsel hier blauw schijnt), en hoe lager de toon die zal
klinken.
Het gemiddelde melkwegstelsel in het HUDF staat
op een afstand van 10,6 miljard
lichtjaar
en klinkt als een fis (F#).
Wat is het verste melkwegstelsel dat u kunt vinden?