3 Oktober 2021
Het Holografische Principe en een Theepot
Credit: Caltech
Uitleg:
U ziet natuurlijk de twee-dimensionale rechthoek vol kleuren, maar ziet u meer?
Door de kleurige vlekjes te tellen in de
weergegeven afbeelding zou u wellicht kunnen afschatten dat maximale
hoeveelheid informatie die u uit de 2-D afbeelding zou kunnen halen ongeveer
60 (horizontaal) × 50 (verticaal) × 256 (mogelijke kleuren) =
768.000 bits bedraagt.
Het nog onbewezen Holografische Principe stelt dat een 2-D oppervlak,
tegen de
intuïtie indruisend, alle informatie kan bevatten in een drie
dimensionale ruimte die door dat oppervlak wordt begrensd.
Dit principe is afgeleid van de
notie dat de Planck-lengte, de schaallengte waarop
quantummechanische
effecten beginnen te domineren over
klassieke zwaartekracht, één zijde is van een oppervlakte
die net groot genoeg is om ongeveer
één bit aan informatie te bevatten.
Deze limiet werd in 1993 als
eerste gepostuleerd door de Nederlandse natuurkundige en Nobelprijswinnaar
Gerard 't Hooft.
Het kan worden afgeleid via generalisaties van schijnbaar
ongerelateerde
theoriën dat de informatie die bevat wordt door een
zwart gat wordt bepaald niet door
het omvatte volume maar door het oppervlak van zijn
event horizon
(waarnemingshorizon).
De term "holografisch" vindt zijn oorsprong in een analogie met een
hologram, waar
drie-dimensionale afbeeldingen worden gecreëerd door licht te
projecteren door een vlak (twee-dimensionaal) scherm.
Wees er overigens op verdacht dat sommige mensen die de
bovenstaande afbeelding beschouwen kunnen claimen een
theepot te zien
in plaats van 768.000 bits — of zelfs de 2563000 bit
permutaties daarvan.