6 April 2022
Earendel: Een Ster in het Vroege Heelal
Credit: NASA, ESA, B. Welch (JHU), D. Coe (STScI); Beeldbewerking: A. Pagan (STScI)
Uitleg:
Is Earendel de verste ster die ooit werd waargenomen?
Deze wetenschappelijke mogelijkheid begon toen de
Hubble Ruimtetelescoop een enorme cluster van melkwegstelsels waarnam.
De zwaartekrachtslenswerking
van deze cluster bleek een achtergrondstelsel ver in de achtergrond
uit te vergroten en vervormen.
Dit uitgerekte achtergrondstelsel — zo ver weg dat het een
roodverschuiving van 6,2 heeft —
verschijnt in de
weergegeven afbeelding als een lange rode draad, terwijl kralen aan die
draad waarschijnlijk sterclusters zijn.
De door de cluster van melkwegstelsels gevormde
lens creëert een lijn van maximale uitvergroting waar
achtergrondobjecten duizenden malen uitvergroot verschijnen.
Op het kruispunt van de melkwegstelseldraad en de lijn van maximale
uitvergroting bevindt zich één lichtpuntje met aanwijzingen dat
het een enkele heldere ster in het vroege Heelal
betreft — een ster die de bijnaam Earendel kreeg.
Toekomstig onderzoek met bijvoorbeeld verdere waarnemingen met Hubble kan
tonen hoe
de helderheid van Earendel verandert en waarnemingen met de nieuwe
James Webb Ruimtetelescoop zouden,
wanneer deze operationeel wordt later dit jaar, tot meer inzicht in de eigenschappen
van de ster kunnen leiden.
Earendel's enorme afstand is veel groter dan enig eerder afzonderlijk opgeloste
stabiele ster — hoewel de ster die ontplofte om de gammaflits
GRB 090423 te
produceren een nog grotere roodverschuiving van 8,2 had.