16 September 2022
De Tarantula Zone
Credit & Copyright: Beeldbewerking – Robert Gendler, Roberto ColombariData – Hubble Tarantula Treasury, European Southern Observatory, James Webb RuimteTelescoop,
aanvullende opnamen door amateursterrenkundigen.
Uitleg:
De Tarantulanevel,
ook bekend als 30 Doradus en NGC 2070, meet meer dan 1000
lichtjaar in doorsnede en is een gigantisch stervormingsgebied in ons
buurstelseltje, de Grote Magelhaanse Wolk (GMW).
Op zo'n 180.000 lichtjaar afstand is het het grootste en gewelddadigste
stervormingsgebied waarvan we weten in de hele Lokale Groep van
Melkwegstelsels.
Deze kosmische spin
strekt zijn poten links boven het midden in
dit
spectaculaire uitzicht, dat werd samengesteld uit opnamen van grote
telescopen in de ruimte en op Aarde.
Binnen de Tarantula bevindt zich een centrale
jonge cluster van massieve sterren (gecatalogiseerd als
R 136), waarvan de intense straling,
straffe sterwinden, en supernovaschokken de energie leveren voor het opgloeien
van de nevel en die de spinachtige filamenten hun vorm gaven.
Rondom de Tarantulanevel zijn andere actieve stervormingsgebieden te
vinden met jonge sterrenhopen en filamenten, en belvormige wolken van gas en stof.
Het beeldveld omvat bijvoorbeeld ook de lokatie waar één van de
dichtstbijzijnde supernovae in moderne tijden afging:
SN 1987A,
rechts onderin.
Dit rijkgevarieerde vergezicht omspant ongeveer 2° (4 Volle Manen) aan de
hemel in het zuidelijke sterrenbeeld van de
goudmakreel
(Dorado).
Maar indien de Tarantulanevel zo dichtbij zou staan als het slecht 1500
lichtjaar verre lokale stervormingsgebied, de Orionnevel, dan zou hij de helft van de hemel vullen.